Ján Klinovský - Instytut Pileckiego

Medal / Odznaczeni

Ján Klinovský (1905–1944)

Odznaczony w 2022 roku.

Już jako nastolatek interesował się Polską. Pochodził z Orawy, krainy na pograniczu kultur słowackiej i polskiej. Często odwiedzał Polskę i znał biegle język swoich północnych sąsiadów. Kiedy nasz kraj znalazł się pod okupacją, Klinovský postanowił pomóc.

W 1939 roku zajmował prestiżowe stanowisko prezesa słowackiej spółki zbożowej – głównego eksportera zbóż z tego kraju. Choć należał do establishmentu zależnej od III Rzeszy Republiki Słowackiej, sprzeciwiał się współpracy z Niemcami. Już na początku wojny wykorzystał swoją pozycję do zwolnienia aresztowanych na Słowacji Polaków.

Szybko nawiązał kontakty z tworzącą się polską konspiracją w Polsce i Europie Środkowej. Podczas podróży służbowych do Szwajcarii przewoził pocztę warszawskiej Delegatury Rządu na Kraj do Poselstwa RP w Bernie, skąd drogą dyplomatyczną poseł Aleksander Ładoś przesyłał ją do Londynu.
Z kolei z Budapesztu odbierał korespondencję tamtejszej komórki polskiego
podziemia i przewoził ją do Bratysławy. Jego działania zwróciły uwagę Niemców, którzy zastanawiali się, czy nie rozpocząć jego obserwacji
ze względu na podejrzane spotkania podczas zagranicznych delegacji.

Mimo stałego zagrożenia denuncjacją Klinovský działał nie tylko jako kurier. Współorganizował przerzuty obywateli polskich przez Słowację na Węgry, przekazywał polskiej konspiracji pieniądze z kierowanej przez siebie spółki, pomagał Polakom w uzyskaniu słowackich dokumentów. W marcu 1944 roku, po zajęciu Węgier przez Niemców, Klinovský uczestniczył w ewakuacji członków AK z Budapesztu. Dzięki temu do Bratysławy trafił m.in. późniejszy historyk Wacław Felczak.

Współpracę Klinovskiego z Polakami przerwał wybuch słowackiego powstania narodowego. Przyłączył się on do antyniemieckiego zrywu
i wyjechał na tereny kontrolowane przez powstańców. Zginął tragicznie
17 września 1944 roku w Hájnikach z rąk bandytów podających się za
partyzantów.

Zaangażowanie Klinovskiego w sprawy polskie tak wspominał jego
współpracownik Pavol Čarnogurský: „staliśmy niezmiennie na stanowisku
wypracowanym w początkach wojny: wolność Słowaków i Polaków jest
pojęciem identycznym historycznie. Walczyliśmy za wolność naszą i waszą!”.

Ján Klinovský oddał do dyspozycji Polaków środki finansowe, służbę kurierską z Budapesztu do Szwajcarii oraz umożliwiał
przechodzenie i kontaktowanie się członków ruchu oporu w kraju i za granicą przez terytorium Słowacji.

Zobacz także

  • Anna Jelínková (1918–2009)

    odznaczeni

    Anna Jelínková (1918–2009)

    Anna i Jan Jelínkowie w czasie wojny ocalili ponad 40 osób: żydowskie rodziny Fischerów i Fronków, polską rodzinę Siekierskich, Feliksa Zubkiewicza, którego bliscy zginęli z rąk UPA, a także ukraińską rodzinę Łuciuków.

  • Ilona Andrássy de Csíkszentkirály et Krasznahorka

    odznaczeni

    Ilona Andrássy de Csíkszentkirály et Krasznahorka
    (1917–1990)

    Po wybuchu II wojny światowej Ilona Andrássy, córka Polki i Węgra, hrabiny Marii Chołoniewskiej i hrabiego Manó Andrássyego, współtworzyła w Budapeszcie z innymi arystokratkami Węgiersko-Polski Komitet Opieki nad Uchodźcami.

  • Ołeksandra Wasiejko z d. Łukaszko (ur. 1946)

    odznaczeni

    Ołeksandra Wasiejko z d. Łukaszko (ur. 1946)

    Latem 1943 roku na Wołyniu doszło do zorganizowanej akcji czystek etnicznych. Od tamtego momentu minęło przeszło siedemdziesiąt lat, a przez cały ten czas Ołeksandra Wasiejko pamiętała o zamordowanych, zanosząc tam kwiaty i modląc się za zmarłych.