Upamiętniony 22 września 2019 roku w Nurze.

Mieszkał z matką Stanisławą i ojcem Henrykiem we wsi Żebry-Laskowiec, w powiecie ostrowskim. Miał dwóch braci – Stanisława i Konstantego. Jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. W czasie niemieckiej okupacji, dwa miesiące po narodzinach syna Konstantego, rodzina przyjęła pod dach swej stodoły znajomych Żydów – małżeństwo z dwoma dorastającymi synami. Wacław miał wtedy 18 lat. Dwa tygodnie później przed posesją Budziszewskich pojawili się funkcjonariusze niemieckiej żandarmerii oraz Gestapo. Odnaleźli schowek z żydowską rodziną. Synowie ukrywających się małżonków zostali rozstrzelani przy próbie ucieczki. Członkowie rodziny Budziszewskich byli przesłuchiwani, Niemcom nie udawało się jednak wydobyć z nich informacji pozwalających na „uzasadnione” wykonanie wyroku. Wtedy Wacław, chcąc odwrócić uwagę od rodziców i ich ocalić, wziął winę na siebie. Przyznał, że sam poprzedniego wieczoru przyprowadził Żydów i nie zdążył nikomu o tym powiedzieć. Został aresztowany i przewieziony do Białegostoku, skąd 27 lutego 1943 roku trafił do KL Stutthof, gdzie przeżył 33 dni. Zmarł 1 kwietnia 1943 roku.

Został upamiętniony przez Instytut Pileckiego 22 września 2019 roku w Nurze, kliknij tutaj, aby zobaczyć relację z uroczystości.