Marianna Lubkiewicz - Instytut Pileckiego
Upamiętniona 24 marca 2019 roku w Sadownem.
Mieszkała w Sadownem razem z mężem Leonem, córką Ireną i przybranym synem Stefanem. Rodzina od lat prowadziła piekarnię. Przed wybuchem wojny Marianna, będąca bardzo pracowitą i zaradną kobietą, prowadziła również sklep spożywczy w ich nowym domu przy głównej ulicy w miejscowości. Miała też w planach otwarcie wraz z córką sklepu bławatnego; zgromadziła nawet spory zapas asortymentu. Krawiectwo, którego uczyła się już jako dziewczynka, było jej pasją. Kiedy rozpoczęła się wojna, ich nowy, murowany dom został spalony. Lubkiewiczowie nadal sprzedawali chleb, jednak już tylko w piekarni. Mąż Marianny starał się pomagać okolicznym Żydom, zwłaszcza ukrywającym się w lasach zbiegom z gett i transportów do Treblinki, a kobieta była zaangażowana w jego działania. 13 stycznia 1943 roku przekazała pieczywo dwóm Żydówkom – Enzel i Czapkiewicz. Tego dnia w miejscowości pojawili się niemieccy żandarmi. Pochwycili obie kobiety, dzięki czemu uzyskali informacje o tym, kto udzielił im pomocy. Wkrótce funkcjonariusze trafili do domu Lubkiewiczów. Po długich przesłuchaniach i biciu rozstrzelali Mariannę, jej męża oraz pasierba Stefana. Ocalała jedynie osiemnastoletnia córka Irena – niepełnoletnia w świetle prawa okupacyjnego.
W 1997 roku Yad Vashem uhonorował Mariannę medalem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Instytut Pileckiego upamiętnił ją 24 marca 2019 roku w Sadownem.
Historia rodziny Lubkiewiczów pojawia się w dokumentach zgromadzonych w internetowej bazie świadectw Instytutu Pileckiego "Zapisy Terroru". O upamiętnionych mieszkańcach Sadownego mówią relacje:
- Tadeusza Żebrowskiego;
- Urszuli Szymczak;
- Stanisława Lubkiewicza (relacja pierwsza), (relacja druga);
- Stefana Tomaszewskiego;
- Franciszka Rutkowskiego;
- Ireny Kamińskiej.