Upamiętniona 4 czerwca 2020 roku w Sterdyni.

Mieszkała z siostrzeńcem Czesławem Borowym w pobliżu cegielni na terenie majątku Paulinów. Dzieliła folwarczny czworak z rodzinami Franciszka Augustyniaka i Jana Siwińskiego. Niemiecka okupacja i prześladowania ludności żydowskiej sprawiły, że w lasach okalających miejscowość ukrywali się uciekinierzy ze zlikwidowanego getta w pobliskiej Sterdyni. Aleksandra była jedną z wielu osób, które udzielały Żydom pomocy. Mogli oni nocować i jeść w jej domu. Kobieta często robiła to za opłatą, przede wszystkim w formie biżuterii. W nocy z 23 na 24 lutego 1943 roku jej dom otoczyli niemieccy żołnierze. Towarzyszył im tajemniczy mężczyzna ubrany po cywilnemu, który był jednak znany z tego, że wcześniej przychodził już razem z innymi Żydami po pomoc do okolicznych mieszkańców, także do Aleksandry. Kobieta znalazła się na jego liście, a konsekwencją tego musiała być śmierć. Najpierw Niemcy kazali jej oddać wszystkie kosztowności otrzymane za pomoc Żydom, a następnie ją zabili. Wyrok został wykonany przed domem, zaraz po rozstrzelaniu Franciszka Augustyniaka i Jana Siwińskiego. Zabito wtedy również około czterdziestoletnią Żydówkę z jej synem.

Aleksandra Wiktorzak została upamiętniona przez Instytut Pileckiego 4 czerwca 2020 roku w Sterdyni, kliknij tutaj, aby zobaczyć relację z uroczystości.