Upamiętniona 26 października 2021 roku w Węgrowie.

Mieszkała razem z mężem Antonim na obrzeżach Węgrowa. Piątkowscy wiedli skromne życie, utrzymując się z pracy we własnym niewielkim gospodarstwie rolnym. Mieli co najmniej pięcioro dzieci, dwóch synów zmarło jednak przedwcześnie: Stefan w 1929 roku, a Jan w 1942 roku.

Rok 1942 był czasem, w którym polityka niemieckiego okupanta zmierzająca ku eksterminacji ludności żydowskiej przybrała swą najdramatyczniejszą postać. Zlikwidowano getto w Węgrowie i tylko nielicznym Żydom udało się zbiec i uniknąć deportacji do obozu śmierci „Treblinka II”. Jednym z takich zbiegów był Mendel Klein, właściciel młyna w Węgrowie, który razem z nieznanym z imienia Żydem pojawił się w domu Leokadii i Antoniego Piątkowskich. Mimo świadomości, że jej i jej rodzinie grozi za to kara śmierci, Leokadia przygotowała im kryjówkę w oborze.

27 stycznia 1944 roku do domu Piątkowskich wtargnęli niemieccy żandarmi. Musieli wiedzieć, gdzie ukrywają się Żydzi, ponieważ odnaleźli kryjówkę, a w niej Mendla Kleina oraz drugiego Żyda. Całą rodzinę wyprowadzono przed dom i rozpoczęły się przesłuchania. Żandarmi w swej brutalności nie oszczędzali nikogo. Leokadia, chcąc ocalić życie bliskich, wzięła całą odpowiedzialność na siebie. Przyznała, że nikt poza nią nie wiedział o tym, iż ukrywa Żydów. Ukrywający się potwierdzili, że tylko ona przynosiła im jedzenie.

Po przesłuchaniach Niemcy rozstrzelali Leokadię Piątkowską, Mendla Kleina oraz jego towarzysza. Reszcie rodziny Piątkowskich darowano życie.

Instytut Pileckiego upamiętnił ją 26 października 2021 roku w Węgrowie, kliknij tutaj, aby zobaczyć relację z uroczystości.