Kolekcje cyfrowe / Świadkowie Epoki

Alina Dąbrowska cz.2.

Alina Dąbrowska (ur. 1923 roku) opowiada o pobycie w więzieniu w Łodzi. Dzięki temu, że w wybrane dni można było przesyłać do domu brudną bieliznę, udało jej się zawiadomić rodzinę, gdzie jest przetrzymywana. W więzieniu Alina Dąbrowska pracowała przez pewien czas w szwalni. Obserwowała jak na podwórku przy bramie stał samochód, z którego coś wyładowywano. „Jeden krok w stronę bramy i już można być na wolności” – ten niepozorny żart wypowiedziany na głos kosztował ją utratę pracy. Podczas osadzenia w więzieniu Alina Dąbrowska poznała Walę Kamińską, która uczyła ją angielskiego. Wala działała w AK, była łączniczką. W więzieniu miała przy sobie truciznę. Dawka okazała się za mała i po nieudanej próbie samobójczej, nie będąc świadoma tego co robi, Wala podała nazwiska koleżanek z konspiracji. Obydwie dziewczyny zostały aresztowane. Wala nigdy nie mogła sobie tego wybaczyć. Alina Dąbrowska była wezwana na gestapo. Tam dowiedziała się, że jej brat Zenon też został aresztowany. Próbowano zmusić ją do zeznań pokazując oświadczenie brata. Po ich przeczytaniu Pani Alina wiedziała już, że Zenon nikogo nie wydał, podane w dokumencie nazwisko należało do osoby, która już nie żyła. Gestapowiec szybko zorientował się, ze pani Alina nie odegrała pierwszoplanowej roli w sytuacji wyniesienia dokumentu. Przez długi czas nie była już ponownie wyzwana. Przed wyjazdem do Auschwitz podpisała oficjalny zarzut – była wrogiem państwa i narodu niemieckiego. Przed wyjazdem do Oświęcimia Alina Dąbrowskiego niewiele wiedziała o Auschwitz.

#zbrodnie_niemieckie #okupacja #więzienia #konspiracja