W 1971 roku Łódź stała się areną jednego z najważniejszych strajków w historii PRL-u – buntu łódzkich włókniarek. Pracownice zakładów przemysłu bawełnianego rozpoczęły protest, żądając godnych warunków pracy, wyższych pensji i cofnięcia drastycznych podwyżek cen żywności. Strajk miał formę okupacyjną – kobiety pozostawały w fabrykach, odmawiając pracy, co sparaliżowało funkcjonowanie miasta.

Dlaczego kobiety w Łodzi zbuntowały się w momencie, gdy represje wobec robotników na Wybrzeżu były jeszcze świeżą raną? Jak doszło do tego, że premier PRL, Piotr Jaroszewicz, musiał osobiście stawić czoła gniewowi włókniarek? Czy ten protest rzeczywiście zmienił losy polskiej gospodarki i wpłynął na decyzje władz?

W odcinku „Giełdy Historii” zrealizowanym w Muzeum Miasta Łodzi dr Andrzej Zawistowski rozmawia z pracowniczką muzeum Ewą Bużałek o genezie i skutkach strajku z 1971 roku. Dowiedz się, jak kobiety wywalczyły cofnięcie podwyżek cen żywności.

Jak wyglądało życie łódzkich włókniarek w PRL-u? Dlaczego kobiety dominowały w przemyśle włókienniczym? Jak strajk w Łodzi wpłynął na późniejsze protesty w Polsce?

Poznaj zapomnianą historię buntu, który udowodnił, że zorganizowany protest może przynieść realne zmiany.