Głos Ocalonych. Rozmowa z Heidi Fishman, córką ocalonej z Zagłady - Instytut Pileckiego

Kolekcje cyfrowe / Mediateka

Głos Ocalonych. Rozmowa z Heidi Fishman, córką ocalonej z Zagłady

Zachęcamy do wysłuchania rozmowy z Heidi Fishman, córką ocalonej z Zagłady Ruth „Tutti” Fishman, którą w ramach webinarium „Służba i solidarność. Jak polska dyplomacja przeciwdziałała Zagładzie" przeprowadził Chris Pleasance z „Daily Mail".

Webinarium „Służba i solidarność. Jak polska dyplomacja przeciwdziałała Zagładzie” zainaugurowaliśmy nasze obchody Roku Grupy Ładosia, ustanowionego przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Wydarzenie miało miejsce 23 marca i było również elementem obchodów Narodowego Dnia Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. 

Z tej okazji zaprezentowaliśmy portal internetowy „Paszporty życia”, dostępny w trzech wersjach językowych: polskiej, angielskiej i niemieckiej. Przedstawia on w atrakcyjny sposób aktualny stan wiedzy o akcji polskich dyplomatów w Bernie. Spotkaliśmy się również z międzynarodowym gronem ekspertów, dziennikarzami badającymi temat oraz świadkami historii – potomkami Ocalonych. Porozmawialiśmy o najnowszych ustaleniach historyków i o perspektywie badań na przyszłość. Analizując poszczególne akcje ratunkowe na rzecz Żydów, podejmowane przez polskich dyplomatów w rozmaitych okolicznościach i w rożnych miejscach świata, chcieliśmy skłonić do generalnej refleksji nad rolą dyplomacji w konfrontacji z polityką ludobójstwa.


Niemiecki plan eksterminacji wszystkich Żydów w Europie, realizowany równolegle z działaniami wojennymi, stanowił skrajnie trudne wyzwanie dla placówek dyplomatycznych na całym kontynencie. Postawił przed nimi nowe zadania i odpowiedzialność oraz wpłynął na proces decyzyjny. Jak reagować na prośby tych, którzy oczekują ratunku? Jak radzić sobie z falami uchodźców? Czy można ograniczyć się do opieki konsularnej nad własnymi obywatelami? Czy potrafimy dziś odróżnić działania dyplomatów podejmowane w ramach obowiązków służbowych od tych, które wynikają z poczucia moralnego imperatywu lub z etosu służby państwowej? 

Dyplomacja jest jednym z narzędzi państwa. Czy działania poszczególnych dyplomatów i placówek dyplomatycznych świadczą o różnych postawach państw wobec Holokaustu? Czy pozwalają lepiej zrozumieć zachowania wspólnot politycznych w obliczu ludobójstwa? Jak reagowały państwa znajdujące się w różnym położeniu: sojusznicy III Rzeszy, członkowie koalicji antyhitlerowskiej i państwa neutralne? Jak zachowywały się państwa dysponujące całym swoim tradycyjnym potencjałem, a jak te, które zostały zniszczone, znalazły się pod okupacją i działały wyłącznie w podziemiu lub na emigracji? 

Zapraszamy do wysłuchania dyskusji w międzynarodowym gronie. Mamy nadzieję, że refleksja nad doświadczeniami polskich dyplomatów podczas II wojny światowej przybliży nas do odpowiedzi na te pytania.

Zobacz także